نگران نباش ..حال من خوب است..بزرگ شده ام..
دیگر آنقدر کوچک نیستم که در دلتنگی هایم گم بشوم..
آموخته ام که این فاصله ی کوتاه بین " لبخند و اشک " نامش زندگیست ...
آموخته ام که دیگر دلم برای نبودنت تنگ نشود....
راستی...
درود فرانک جانباید زودتر برای عرض ادب خدمت میرسیدمخوشحالم با شما و وبلاگتون آشنا میشمسطر به سطر دلنوشته‌تون به دلم نشست و بارها و بارها خوندم و لمسش کردمممنونای کاش میشد آموخت برای نبودن کسی دلتنگ نشد....
درود فرانک جان
باید زودتر برای عرض ادب خدمت میرسیدم
خوشحالم با شما و وبلاگتون آشنا میشم
سطر به سطر دلنوشته‌تون به دلم نشست و بارها و بارها خوندم و لمسش کردم
ممنون
ای کاش میشد آموخت برای نبودن کسی دلتنگ نشد....