تو را گم می کنم هر روز و پیدا می کنم هرشب

               بدینسان خواب ها را با تو زیبا می کنــم هر شب

                تبی این کاه را چون کوه سنگین می کند آن گاه

               چه آتش ها که در این کوه برپا می کنم هر شب

               تماشـایی است پیچ و تاب آتش ها خوشا بر من

                که پیچ و تاب آتش را تماشــا  می کنم هر شب

               مرا یک شب تحمل کن که تاباورکنی ای دوست

              چگــونه با جنــون خود مدارا  می کنم هــر شب

              چنـان دستــم تهــی گردیده از گــرمای دست تو

                  که این یخ کرده را از بی کسی"ها" می کنم هر شب

               تمــام ســـایه ها را می کشــــم بر روزن مهتاب

               حضـورم را ز چشم شهر حاشا می کنم هر شب

               دلـــم فــریاد می خواهــد ولی در انزوای خویش

               چـــه بی آزار با دیوار نجـــــوا می کنــم هـر شب

               کجــا دنبال مفهــومی برای عشـــق می گردی؟

                که من این واژه را تا صبــح معنا میکنم هرشب...

                                                                                  محمد علی بهمنی